Bijna elk blog wordt begonnen met een steeds kleiner wordende tijdsaanduiding die gelijk staat aan de periode die ik nog in Zuid Afrika door mag brengen. Deze keer is dat nog maar een week en vier dagen..
Drie weken geleden heb ik afscheid moeten nemen van de lieve jongens op stage. Een dag die me veel zwaarder is gevallen dan ik had kunnen verwachten. In de afgelopen 10 maanden ben ik onderdeel geworden van de Khayalethu familie en het besef dat ik de meeste jongens nooit meer zal zien is moeilijk. Gelukkig stond er een perfecte afleiding gepland; vakantie.
Carlynn en ik gaan backpacken in Zimbabwe, Zambia en Botswana! Zondag vertrekt de trein van PE naar Joburg die er precies 24 uur over zal doen om Park Station te bereiken. De eerste nacht verblijven we in de stad en vanwege visum moeilijkheden verblijven we nog een extra nacht in Soweto. Soweto is het grootste township ter wereld en is bekend door onder andere Nelson Mandela's huis in de tijd dat de ANC opgericht werd en de foto die wereldwijd bewustheid creëerde over de ernst van de Apartheid.
Woensdag vervolgen we onze reis en nemen we de bus naar Bulawayo, Zimbabwe. We besluiten hier alleen de dag door te brengen en de trein van 7 uur naar Victoria Falls te nemen. Deze treinrit zal achteraf gekenmerkt worden als de slechtste keus van onze trip. De trein, die dik twee uur vertraging oploopt voordat hij het perron verlaat doet er uiteindelijk 14 uur over om zijn bestemming te bereiken. Daar waar de bus er gemiddeld 6 uur over doet!
In Victoria Falls hebben we de tijd van ons leven. We verblijven in het met studenten overladen Shoestring Backpackers en gaan natuurlijk White Water Raften op de 'Mighty Zambezi River'. Via onder andere 'The boiling pot', 'Devil's toilet bowl' en 'Highway to hell' gaan we over 23 verschillende stroomversnellingen tussen grade 3 en 5 (grade 5 is de hoogste gradatie voor een stroomversnelling bij white water raften). Deze adrenaline sport is mijn absolute favoriet! Het was een uitdaging om te blijven zitten maar stiekem ook heerlijk om in het water te vallen en we hebben het zelfs tot de 22ste stroomversnelling overleefd zonder een backflip. We sluiten de dag af met een Sunset 'Booze' Cruise waar we krokodillen en nijlpaarden spotten.
De volgende ochtend, voordat we naar Zambia vertrekken, brengen we natuurlijk nog een bezoekje aan het Victoria Falls National Park. Een heerlijke wandeling door het regenwoud waar we genieten van prachtige panorama's. Dan is het toch echt tijd om vertrekken en gaan we al lopend de grens over bij Livingstone. Hier nemen we de tijd om van de zon te genieten en een boek te lezen.
Botswana is de volgende en laatste bestemming. We gaan de grens over per pond en vervolgen onze reis genietend van een 'African Massage' met het openbaar vervoer naar Maun, een klein dorpje aan Okavango Delta. Hier bekijken we de delta te paard en doen we ons best om optimaal te genieten van onze laatste dagen.
Zoals de titel van dit blog al luidt: Some say I am in Africa.. The truth is, Africa is in me
Drie weken geleden heb ik afscheid moeten nemen van de lieve jongens op stage. Een dag die me veel zwaarder is gevallen dan ik had kunnen verwachten. In de afgelopen 10 maanden ben ik onderdeel geworden van de Khayalethu familie en het besef dat ik de meeste jongens nooit meer zal zien is moeilijk. Gelukkig stond er een perfecte afleiding gepland; vakantie.Carlynn en ik gaan backpacken in Zimbabwe, Zambia en Botswana! Zondag vertrekt de trein van PE naar Joburg die er precies 24 uur over zal doen om Park Station te bereiken. De eerste nacht verblijven we in de stad en vanwege visum moeilijkheden verblijven we nog een extra nacht in Soweto. Soweto is het grootste township ter wereld en is bekend door onder andere Nelson Mandela's huis in de tijd dat de ANC opgericht werd en de foto die wereldwijd bewustheid creëerde over de ernst van de Apartheid.
Woensdag vervolgen we onze reis en nemen we de bus naar Bulawayo, Zimbabwe. We besluiten hier alleen de dag door te brengen en de trein van 7 uur naar Victoria Falls te nemen. Deze treinrit zal achteraf gekenmerkt worden als de slechtste keus van onze trip. De trein, die dik twee uur vertraging oploopt voordat hij het perron verlaat doet er uiteindelijk 14 uur over om zijn bestemming te bereiken. Daar waar de bus er gemiddeld 6 uur over doet!
In Victoria Falls hebben we de tijd van ons leven. We verblijven in het met studenten overladen Shoestring Backpackers en gaan natuurlijk White Water Raften op de 'Mighty Zambezi River'. Via onder andere 'The boiling pot', 'Devil's toilet bowl' en 'Highway to hell' gaan we over 23 verschillende stroomversnellingen tussen grade 3 en 5 (grade 5 is de hoogste gradatie voor een stroomversnelling bij white water raften). Deze adrenaline sport is mijn absolute favoriet! Het was een uitdaging om te blijven zitten maar stiekem ook heerlijk om in het water te vallen en we hebben het zelfs tot de 22ste stroomversnelling overleefd zonder een backflip. We sluiten de dag af met een Sunset 'Booze' Cruise waar we krokodillen en nijlpaarden spotten.
De volgende ochtend, voordat we naar Zambia vertrekken, brengen we natuurlijk nog een bezoekje aan het Victoria Falls National Park. Een heerlijke wandeling door het regenwoud waar we genieten van prachtige panorama's. Dan is het toch echt tijd om vertrekken en gaan we al lopend de grens over bij Livingstone. Hier nemen we de tijd om van de zon te genieten en een boek te lezen.Botswana is de volgende en laatste bestemming. We gaan de grens over per pond en vervolgen onze reis genietend van een 'African Massage' met het openbaar vervoer naar Maun, een klein dorpje aan Okavango Delta. Hier bekijken we de delta te paard en doen we ons best om optimaal te genieten van onze laatste dagen.
Zoals de titel van dit blog al luidt: Some say I am in Africa.. The truth is, Africa is in me
