Een echt Afrikaans welkom, zwevende gebitten en tunnels naar China

'I remember when you asked for this three weeks holiday with your parents and I can’t believe the time went by this fast!’ zegt Marietjie tegen me wanneer mijn werkdag erop zit en ik pas over 3,5 week terug kom. Morgen vertrek ik met Carlynn in de auto richting Kaapstad om daar op vrijdag Ilse en mijn ouders van het vliegveld te halen.

Woensdag om precies 11.28 stappen Carlynn en ik in de auto met dan 225.980 km op de teller. Na 400 km heb ik er genoeg van en stoppen we in Mosselbay waar we overnachten in een B&B voor hobbits, de deurkrukken zitten op ongeveer 50 cm van de grond.  

Volgende dag rond 3 uur komen we aan in Kaapstad waar we rechtstreeks naar het strand gaan om nog even te genieten een paar winterse zonnestralen. We kijken zonsondergang op Signal Hill met een prachtig uitzicht over de stad, laten twee hoge stapels borden achter in het sushi restaurant en gaan vervolgens naar de Ierse pub en Shisha bar om de dag af te sluiten.

Vrijdag middag met ongeveer 1,5 uur vertraging komen heit, mem en Ilse door de gate. Een dikke knuffel en het voelt alsof de afgelopen 5 maanden er niet waren. We beginnen onze vakantie rustig, lekker eten, uitslapen en slenteren door de stad. Helaas heeft moeder natuur last van haar humeur dus vetrekken we maandag middag naar Oudtshoorn om de zon om te zoeken. Hier laten we ons masseren door de ‘weird but wonderful’ struisvogels en nemen we een kijkje in de Cangoo Caves.

We vervolgen onze reis naar Tsitsikamma, maar stoppen onderweg voor avondeten in Knysna waar het Oyster Festival de straten vult met toeristen. Tsitsikamma kun je niet voorbij gaan zonder de Bloukrans brug te passeren. Je kunt er dan voor kiezen om deze brug gewoon achter je te laten maar het is natuurlijk veel spannender om er vanaf te springen. Deze 215 meter diepe sprong heeft heit een paar extra grijze haren bezorgd en heeft  Ilse en mij weer een shot van het levenselixer Adrenaline gegeven. 

De volgende stop is mijn woonplaats, Port Elizabeth. Het is donderdag en dat betekent Balizza avond! Samen met Nadyne en Loïs ontgroen ik Ilse en de twee gekke belgen Werner en Christophe in het nachtleven van Zuid-Afrika. Helaas heeft ook in PE moeder natuur weer last van haar humeur dus vetrekken we zaterdag richting het oosten.

Onze eerste stop is Morgan Bay waar we in een belachelijk grote ‘room with a view’ slapen. Mooi zo’n kamer aan de rand van het strand met een uitzicht over de oceaan, één nadeel; het klinkt er alsof de aarde in tweeën splitst wanneer er een storm met windstoten van 150 km/h (!) over je heen waait. Snel verder naar Coffee Bay waar we met Bob – zo hebben we mijn Honda genoemd – de rit naar Hole in the Wall aangaan. Het op één na slechtste idee van de  reis. 9km dirt road waar ik toch zeker een aantal spleetogen zie aan de andere kan van de vele putholes. Gelukkig herinneren de wandelende gebitten van de lachende Afrikanen in het donker ons eraan dat we nog gewoon in Zuid-Afrika zijn.  

Op maandag stoppen we in Mtata waar het Nelson Mandela museum helaas word gerenoveerd.  Het vervangende museum is in zijn huidige woonplaats Qunu dat we 20 km geleden gepasseerd hebben. Dan maar een snelle lunch bij het winkelcentrum en verder naar Durban. Dit was achteraf het slechtste idee van de reis. Blijkbaar vielen we als enige blanken in Mtata nogal op  –ik dacht nog zo dat ik mooi verkleurd was – en werden we tijdens deze lunch aan ongeveer 60 kilo bagage lichter gemaakt, inclusief mijn paspoort. Gelukkig is Bob een trouwe vriend en liet hij zich niet zo makkelijk meenemen. Als gevolg hiervan hebben we veel tijd verspild op het politie bureau en bij het Nederlandse Consulaat in Durban. Een echt Afrikaans welkom voor heit, mem en Ilse, zoals ze dat hier noemen. Ondanks het mooie weer in Durban zijn we na 3 dagen weer riching PE gegaan. Onderweg in Qunu nog gestopt om een kijkje te nemen in het Nelson Mandela museum en te gluren naar het huis waar Madiba momenteel woont en zijn 94^ste verjaardag heeft gevierd.  

Zaterdag brengen we een bezoekje aan Addo Elephant Park waar we natuurlijk op zoek zijn gegaan naar de Big Five en een rit hebben gemaakt op een olifant door het prachtige Zuurberg landschap. Een dag met een gouden randje en slapende ballen, geen olifant ritten meer voor heit.

Toen nog twee dagen in PE om stroopwafels uit de delen op stage en maandag weer terug naar Kaapstad. Per vliegtuig deze keer, want Bob zijn teller staat ondertussen op 230.430 en heeft dus wel een vakantie verdient. Deze laatste dagen zijn net als de eerste heel ontspannen. Lekker eten,  uitslapen en slenteren door de stad om alle ervaringen een plekje te geven. De conclusie van deze vakantie: ‘Africa is not for sissies!’ – Jan Westerkamp